Przewodnik po fotografii wspolczesnej 98681

Juz dawno temu fotografia przestala byc wylacznie medium sluzacym do dokladnie tego, co jawi sie przed oczami fotografa. Mimo to nadal w fotografiach nieostrych czy tez ukazujacych fragment postaci pozorne braki techniczne moga byc mylone z brakiem artystycznego wyrafinowania.W Przewodniku po fotografii wspolczesnej Jackie Higgins wyjasnia, na czym polega artyzm 100 publikowanych dziel, odslaniajac ukryte poklady ladunku emocjonalnego oraz skomplikowane procesy zwiazane z ich powstaniem. Dzieki tej ksiazce odkryjesz, jak fotografie moga zacierac granice miedzy fantazja i rzeczywistoscia oraz jak pokazuja plynnosc czasu, a przede wszystkim dowiesz sie, dlaczego sztuka fotografii jest czyms znacznie wiecej niz tylko „wycelowaniem obiektywu i pstryknieciem zdjecia”. Dlaczego ktos robi sobie zdjecie portretowe, ale zaslania twarz zarowka (Lee Friedlander, Provincetown, Cape Cod, Massachusetts, 1968) lub celowo nie doswietla zdjecia (Vera Lutter, Elektrownia Battersea, XI: 13 lipca 2004r.)? Po co fotografowac sufit (William Eggleston, Bez tytulu , 1973)? W ksiazce Przewodnik po fotografii wspolczesnej Jackie Higgins bada glowne inspiracje kazdego z prezentowanych fotografow i wyjasnia, jak realizowali oni swoje pomysly. Ukazujac rozmaite warstwy znaczeniowe ich nowatorskich prac – niektore z nich poczatkowo odrzucano jako rozmyte, przeswietlone lub zle zakomponowane – tlumaczy ich znaczenie dla historii fotografii. Odkryj, dlaczego Autoportret w wieku 17 lat (2003) Gillian Wearing nie jest zwyklym zdjeciem z automatu, jak wydaje sie na pierwszy rzut oka. Dowiedz sie, co spowodowalo, ze Hiroshi Sugimoto zdecydowal sie uzyc do swoich prac XIX-wiecznego wielkoformatowego aparatu fotograficznego – pozornie przekorny wybor, biorac pod uwage jego zamiar uzyskania nieostrych obrazow. Dowiedz sie tez, co popchnelo Richarda Prince’a do fotografowania cudzych zdjec. Prace omawiane w tej ksiazce igraja z oczekiwaniami, jakie zywimy wobec fotografii i stanowia wyzwanie dla zakorzenionej w nas tendencji do wiary, ze fotografia pokazuje „naga” rzeczywistosc. Jackie Higgins dowodzi raz na zawsze, ze sztuka fotografii jest znacznie bardziej wyrafinowana niz mogloby sie wydawac.